This is the Wilds now; pt I

She came to me crying before we left the room screaming at the top of our lungs.

We saddled our horses, and rode out of that accursed sunset.

I yelled; "Hi ho silver!" as we left it all behind.

And we rode far away from everyone that we had called our own. Nothing fading, but everything becoming clearer

Suddenly, when the shadows of our former friends were nowhere to be seen, she leaned in and spoke to me...

"This is the wilds now."

Ze kwam huilend naar mij toe voordat we schreeuwend uit alle macht de kamer verlieten.

Wij zadelden onze paarden, en reden weg van die vervloekte zonsondergang.

Ik riep; "Hi ho silver !" terwijl wij alles achter ons lieten.

En wij reden ver weg van alles en iedereen dat we het onze hadden genoemd. Niets vervaagde, maar alles werd helder

Plotseling, toen de schaduwen van onze vroegere vrienden nergens meer te zien waren, leunde ze naar mij toe en ze zei...

"Dit is de wildernis nu."

Photographs and text: Morgan Malaska, http://www.morganmalaska.se/
Dutch translation: Nadja Voorham